De ochtend in Woerden, waar de geur van versgemalen koffie zweeft als een betoverende lokstof boven het station, lijkt het erop dat de espressobar niet alleen reizigers aantrekt, maar ook een bont gezelschap van harige viervoeters en hun eigenzinnige baasjes.

De dag start met de onnavolgbare Moos. Deze hyperactieve Labradoodle is een koekjes-addict van formaat. Aangelijnd stuitert hij opgewonden naar de espressobar en zodra hij het fietspad oversteekt, is Moos niet meer te houden. Dolenthousiast, alsof we elkaar wel 23 dagen niet gezien hebben, komt hij mijn kant opgerend. Hij heeft geen interesse meer in de wereld om hem heen. Een dikke knuffel aan mij en een hoog zwaaiend pootje later is hij op zoek naar zijn speciale koekje. Dat een van zijn baasjes de trein richting werk neemt, ontgaat Moos volledig. Als ik haar gedag zeg, kijkt hij hooguit nog een keer naar haar, maar zijn focus blijft op het ultieme doel: de lekkernij.

Speciaal voor Moos schenk ik ook doggichino’s. Geen idee of dat binnen zijn dieet past, maar dat bekertje warme melk is een ware traktatie voor hem. Als Moos klaar is met zijn doggichino ruimt zijn andere baasje, als een goed afgerichte assistent, de verscheurde beker van Moos op. Samen gaan ze, Moos in een vrolijke dribbel, richting huis.

Later in de ochtend komen Alida en haar vrolijke metgezel, Floor. Ze zijn als een onafscheidelijk duo, met Floor als de onbetwiste hoofdpersoon van het huishouden en Alida als haar sidekick. Iedereen kent Floor, en naast haar dagelijkse versnapering ontvangt ze een overvloed aan knuffels van de espressobarbezoekers. Ze is als een beroemdheid op vier poten en geniet van alle aandacht die ze krijgt. Floor en Alida hebben een ware fan schare. Als zij er zijn zie ik altijd wel mensen die speciaal voor hen komen. 

Zoals Beau, een Cavalier-Kingcharles spaniël die tegenover het station woont. Floor pakt echt haar moment, Beau komt in het loopje voorbij. Voor zijn baasje is er geen ontkomen aan, een verplichte stop bij de espressobar. Een snelle snuffel van Beau aan Floor en door met een koekje to go. 

Naast deze viervoeters zie ik geregeld Bas, Morris, Takkie en komt heel af en toe Cato, de luxe hond die met de auto naar het station komt. Louie is inmiddels verhuisd, maar bij lekker weer komt hij nog wel eens voorbij. Voor een kletspraatje en een weemoedige blik op zijn oude huis.
 
En dan zijn er nog die niet stoppen bij de koekjeslade. Zoals een teckel met haar privéchauffeur die zijn baasje bij het station afzet. Vanaf de achterbank verteld deze diva hele verhalen zodra de passagier uit de auto stapt. Met haar koppie bij het raam en pootjes op de leuning van de deur, een grappig silhouet, kijkt ze statig en blaft ze zolang tot haar chauffeur weer verder rijdt. 

Andere koffieklanten op weg naar hun werk worden onbedoeld deel van dit leuke schouwspel. En zij die een hond hebben zie ik bij mooi weer, op hun vrije dag, van hun vaste wandelroute afwijken en komen zij samen met hun geliefde huisvriend en 'coffee to stay' en lekkernij halen. 

De vraag blijft: komen de honden voor de koekjes, of de baasjes voor de koffie? Het is in ieder geval een gezellige mix van geurige koffie, kwispelende staarten, en vaste ochtendrituelen bij station Woerden, zuid plein!
 
Barista Marlies februari 2024