oogappeltjes

Als barista sta ik iedere ochtend klaar voor de forenzen in Woerden, maar dat ik, vanuit de ogen van de kinderen, ook die oervervelende ouders van nodige koffie voorzie…

Zoals de ochtend dat ik een klant zie aankomen die vaker bij de espressobar stopt. Meestal voor een snelle coffee to go zodat hij direct door kan naar zijn trein. Deze ochtend blijft staan en geniet hij rustig van zijn koffie en kijkt een beetje om zich heen. Ineens roept hij hard richting de straat. Hij schrikt er zelf van en meer mensen kijken op. Het is voor een jongen op de fiets in het bijzonder. De voor hem bekende stem roept vanaf de espressobar iets over tijd en dat hij zijn telefoon in zijn hand heeft. De jongen komt richting zijn vader. Woorden worden enkelzijdig door de ouder gesproken en het ventje stapt stil terug op zijn fiets en racet vervolgens weg alsof de duivel hem op de hielen zit. Hij heeft een sanctie op school en nu nog 5 minuten om zich op tijd daar te melden. Dat de hele week want hij heeft een zogenoemd vierkant rooster omdat hij al meer dan gewenst te laat op school was. 

In diezelfde week komt een andere cafeïne addict met zijn auto als een ware F1 coureur naar mijn espressobar geracet, vroeger dan normaal. Hij parkeert op de stoep en kijkt alsof hij een tikkende tijdbom is. Geen idee wat er gebeurt is die morgen, maar een goede straffe koffie heeft hij zichtbaar nodig. Soms komt zijn dochter op de fiets achter hem aan voor een warme chocomelk voordat ze naar school gaat en terwijl ik zijn koffie maak vraag ik of ze eraan komt. Een duidelijke nee is het antwoord. Na zijn eerste slok koffie vertelt hij dat het een korte nacht was. Een op een stapeling van ergernissen met zijn jongste dochter was gisteravond laat tot een climax gekomen en uit pure frustratie heeft hij de stekker van haar tv geknipt. Geknipt? Ja echt geknipt, hij was er helemaal klaar mee. Hij is vanmorgen extra vroeg van huis gegaan, ze moet het maar even zelf doen. En de TV? Dat mag ze zelf uitzoeken. Voor nu heeft hij alleen koffie nodig. Ik heb een extra dosis cafeïne van ‘het huis’ gegeven.

Of het de stand van de maan was, of gewoon toeval, maar de week van gefrustreerde ouders was nog niet voorbij. Sinds een aantal jaren starten de rijlessen van een rijschool vanaf het stationsplein. Af en toe komt de rijinstructeur bij me langs voor een oppepper. Ik weet dat de zoon van een vaste klant van de koffiebar eerder begonnen is met rijlessen voor zijn rijbewijs. Onbewust  vraag ik naar de vorderingen. De instructeur hoort mijn vraag én het antwoord. Blijkbaar heeft de zoon er de brui aan gegeven. De rijschool was een chaos en zijn zoon leek er ook niet echt warm voor te lopen. De instructeur knikt instemmend en op de vraag hoe hun dat aanpakken besluit de vader om het heft in handen te nemen en rijlessen voor zijn zoon te regelen bij deze rijschool. Of zoonlief daar nou echt zo blij mee is, geen idee, maar afgelopen week had hij zijn eerste les bij bovengenoemde rijschool en een volgende staat in de agenda. 

…als barista sta ik in het middelpunt van deze verhalen, soms alleen maar luisterend, soms een steun biedend door middel van een kopje koffie, en soms zelfs per ongeluk een vonk van inspiratie aanwakkerend. Sorry oogappeltjes. 

Barista Stories by barista Marlies, maart 2024