JAVD & Coffee

De start van de JAVD-Woerden (Jeugd Avond Vierdaagse Woerden) vorige week
dinsdag markeerde het einde van een pauze van vijf jaar. Kinderen van groep 3 t/m 6 liepen eindelijk weer 4x hun 5 km rondje door Woerden, een traditie die sinds 2019 was onderbroken. Eerst gooide de coronapandemie roet in het eten, en daarna zorgde een tekort aan vrijwilligers ervoor dat het evenement niet door kon gaan. Het organiseren van de vierdaagse vereist minstens 30 vrijwilligers die gedurende vier avonden in het zicht en meerdere avonden buiten het zicht alles in goede banen leiden.

Vrijwilliger zijn bij de JAVD-Woerden houdt meer in dan enkel een hesje aantrekken en meelopen. Een (online) cursus verkeersbegeleiding volgen is een must. Je mag meerdere avonden vrijmaken om de vier wandelavonden succesvol te laten starten, een pleister plakken kan iedereen wel en ben je bestand tegen het enthousiasme van 1400 kinderen en hun begeleiders.

In 2016 werd ik benaderd door de organisatie van de JAVD om met mijn Piaggio espressobar koffie te serveren bij de start. Om de nodige cafeïne ondersteuning voor de vrijwilligers te serveren en het de wachtende ouder aangenamer te maken. De lopertjes zijn na ongeveer een uur weer terug bij de start, veel mensen blijven op het veld wachten. 

Dit jaar was het een uitdaging voor de Piaggio. Door de overvloedige regen in het voorjaar waren de velden waar de start plaatsvindt verzadigd. De uitdaging voor de espressobar was om überhaupt op het veld te komen en er weer af te kunnen nadat 1400 kinderen en hun begeleiders eroverheen waren gelopen. Woensdag heb ik het niet eens geprobeerd en ben ik met de espressobar op kleine wieltjes aan de rand blijven staan, een goede keuze, want het Greftpark was na het vertrek van de laatste ouders een grote modderpoel.

Dat het een avond regent, kan gebeuren en hoort misschien ook wel bij de wandelvierdaagse, maar zoals afgelopen week, met constant miezerregen en zelfs een verkorte route door onweer op donderdag, vraagt veel van de vrijwilligers. Ze moesten abrupt de route inkorten en ervoor zorgen dat iedereen veilig en snel terug naar de start kwam. De reacties van ouders liepen uiteen: van paniek omdat zij en hun kind bang waren voor onweer, tot een ouder die er luchtig over deed en schuilend onder mijn luifel vertelde dat het allemaal wel meeviel.

Geen enkele avond was droog deze editie, hoewel vrijdag de mooiste avond was. Gelukkig maar, want de kinderen liepen hun laatste 5 km van deze editie samen met de fanfare. De eerste snoepkettingen werden al voor de start uitgedeeld en de kinderen die voor het eerst meededen, begrepen nu waarom anderen op dinsdag al zo uitgelaten waren. Dit was niet alleen voor de beloning van een medaille, de hoeveelheid snoep die om de kleine nekjes hangt aan het eind van de avond is enorm. Opvallend en heel lief was die ene ouder die van zijn vrouw een bosje tulpen mee had gekregen om uit te delen, een mooi en nobel gebaar, maar dat is blijkbaar zo niet meer van nu. 

Vonden ouders het eerder jammer dat de vierdaagse niet georganiseerd werd. Dankzij de inzet van al die andere vrijwilligers staat het evenement nu weer op de kalender, met de laatste avond aan het begin van het Pinksterweekend. Dan besluit je als ouders dat het lange weekend toch belangrijker is dan de JAVD en zorgt de school vast wel voor de medaille, na het weekend. En zo slaan zijn hun haringen alvast in de campinggrond terwijl de andere kleine bikkels uit de klas vrolijk de missie echt volbrengen.
​
JAVD Woerden, fijn dat er weer voldoende vrijwilligers zijn voor de organisatie en tot volgend jaar. 
 
Barista Stories by Barista Marlies