Happily ever after

Op een prachtige zomeravond kom ik met de Piaggio-espressobar aan bij pop-up
​ festival setting in een weiland in het zuiden van het land.Onder een enorme stretchtent, met tafels gedekt in bohemian stijl, heerste er een gezellige drukte van gasten. Verderop stond het prieel voor de huwelijksvoltrekking in het weiland. De sfeer was fantastisch, en aan de mix van gasten was te zien dat één of beide bruidspartners al eerder een soort 'oefening' van de mooiste dag van hun leven hadden gehad.

De catering, waar ik vaker voor had gewerkt, verzorgde de gehele dag en had mij ingeschakeld met de mobiele espressobar om aan het einde van het diner koffie te serveren. Afspraken hierover waren gemaakt tussen de cateraar en het bruidspaar, waarbij ruim de tijd was ingepland voor het serveren van koffie. Ondanks dat liepen ze uit met het diner, wat niet ongebruikelijk is op zo'n dag vol extra speeches en spontane improvisaties.

Toen de eerste gasten mijn kant op kwamen, nam ik mijn rol als barista aan. Na het maken van verschillende koffiecreaties feliciteerde ik de bruid. Ze was duidelijk herkenbaar, met haar trotse vader naast haar.

Een gezellige rij vormde zich bij mijn espressobar, en ik was druk bezig met het maken van de mooiste koffiecreaties. De partymanager kwam bij me staan en vertelde over een specifieke afspraak met het bruidspaar: alleen koffie voor de dag gasten. Dit was een verrassende afspraak die ik niet had verwacht en nog nooit had meegemaakt.

Verbaasd over de afspraak keek ik de manager nogmaals aan. Haar blik benadrukte dat het geen grap was. Dit werd een uitdaging, aangezien er al avondgasten waren die niets wilden missen van het aankomende feest. Ik vroeg de partymanager hoe we deze scheiding zouden maken, maar zij schoof de bal naar mij door. Ik moest in de gaten houden wie besties waren en wie waren uitgesloten van koffie.

In de verte kwamen een man en vrouw in prachtige kleding aanlopen. Ze hadden duidelijk hun best gedaan met de mooiste kleding en waren klaar voor het feest. Ik gebruikte ze als herkenningspunt en zag ze niet veel later in de rij voor de koffie staan. Ik wenkte de partymanager zo onopvallend mogelijk en vroeg haar tijdens de drukte om advies. Na kort te hebben beschreven wat er aankomende was met het stel in de rij, knikte ik in de richting van de grote groep feestelijk geklede mensen die opgetogen het terrein opliepen.

Ze had kort overleg met een ceremoniemeester(es) en kwam terug met de mededeling dat de afspraak bleef staan: alleen voor familie en besties was koffie bedoeld! Met tegenzin riep ik uit hoe ze dat dachten te managen. Het idee was dat ik dan maar aan de mensen bij de koffiebar moest vragen wie wel en niet tot die groep behoorden. Echt? Daar stond ik dan, met 'bekers vol vrolijkheid' op mijn shirt gedrukt.

En daar was ze, de dame waarbij ik eerder een denkbeeldig rood vlaggetje had geplaatst. Stotterend vroeg ik haar of ze net was aangekomen. Natuurlijk wist ik het antwoord al, en de laatste woorden van de partymanager spookten nog door mijn hoofd. Ze bevestigde met een vragende blik mijn vraag, en hakkelend vertelde ik haar dat ik dan geen koffie mocht serveren.

Verbaasd, verdwaasd en teleurgesteld keek ze me aan. Helaas kon ik er geen lach van maken en deed, tegen al mijn persoonlijke gevoelens in, wat me nog geen minuut geleden was opgedragen.

De vader van de bruid, die ik herkende, stond achter de dame en hoorde het gesprek. Opgelucht keek ik hem aan, in de aanname dat hij de oplossing had en hetzelfde zou reageren zoals mijn eigen vader dat zou doen. Laten we de liefde vieren en morgen lossen we dat onderling wel weer op. Na voor mij te lange tijd kwam er eindelijk een reactie. De man haalde zijn schouders op en zei kort: "Daar bemoei ik me niet mee," en bestelde in dezelfde adem nog een koffie voor zichzelf.

Met de dame nog naast me besloot ik dat ik hier niet aan zou meewerken. Ik vroeg haar wat ik voor haar en haar partner kon maken. Samen met de espresso voor de vader bereidde ik de dranken voor haar en wenste het stel een gezellige avond toen ze de espresso macchiato van me overnam.

Zonder enig overleg besloot ik dat dit ook de laatste koffies waren die ik daar maakte. Ik draaide me om richting de rij en vertelde dat er problemen waren met de stroomvoorziening en dat het een beter plan was om een borrel te nemen op deze dag en de liefde echt te vieren. Ik zwaaide gedag naar de manager van het feest en deed nog één aanname voor het bruidspaar: dat deze dag niet de generale repetitie werd van de mooiste dag in hun leven.


Barista Stories by barista Marlies, maart 2024