Beker vol vrolijkheid!

Een volle kaart is een beker vol vrolijkheid waard.

Daarmee bedoel ik het spaarkaartje wat je krijgt bij de espressobar. Bij iedere bestelling krijg je een stempel en met 10 stempels is je kaartje vol. Je spaart in een analoge vorm voor een gratis koffie. Dit systeem blijft staande in een tijd van online cookies en tracking heeft ook iets aandoenlijks. 

De meeste klanten sparen op 1 kaartje, maar er zijn koffieliefhebbers die het risico spreiden. Iedere jas en of tas heeft een eigen kaartje en bij wisseling van het seizoen zie ik oude terugkomen. Soms zelfs kaartjes van jaren geleden, ik herken ze aan het design, want ik geef elk jaar een ander ontwerp.

Onbedacht krijg ik veel info met dit spaarsysteem. Of iemand eenmaal koffie komt halen, de auto bij de garage staat, dat de klant zelden met de trein reist, of dat hun kind bij de tandarts is en ze daar naar mij gestuurd worden voor koffie (zelf hebben zij geen koffie voor de wachtende ouders), of iemand komt solliciteren en nog niet weet of ze de baan krijgen, of dat iemand voor een paar dagen training of cursus in Woerden is. 

Een volle kaart is een beker vol vrolijkheid waard! en wat dat is? Dat wat de klant wil en vaak is dat de koffie die normaal besteld wordt. Uitzonderingen zullen er altijd blijven en soms is er zo iemand die het onderste uit de koffiekan wil; na 10 keer een zwarte koffie te bestellen, dan voor een latte gaat met een extra shot espresso. Ik blijf dat bijzonder vinden, maar als die persoon daar vrolijk van wordt, geniet dan van je koffie.

Dit alles vind ik nog wel fascinerend, maar er kan nog een schepje suiker bovenop. Een klant die vóór de pandemie regelmatig terugkwam, zag ik niet meer bij de koffiebar. Hij reist nog steeds met de trein, maar lijkt sinds die tijd altijd haast te hebben. Tot hij een keer, op een druk moment in de rij aansloot. Ik maakt de door hem bestelde koffie, ondertussen was hij druk in de weer met al zijn zakken, hij was iets aan het zoeken… uiteindelijk rekent hij af en zonder veel woorden vervolgt hij zijn weg. 

Een paar dagen later stond hij weer in de rij. Ik dacht nog, de boel is weer op orde in de ochtend en er is weer tijd voor het halen van een coffee to go. Ik maak zijn bestelling en wil afrekenen tot hij zegt dat hij een volle kaart heeft. Dit keer haalde hij direct een volle spaarkaart tevoorschijn. Aan het design zag ik dat die nog van voor 2020 was. Hij bleef staan voor zijn eerste slok en vertelde de andere klanten over de vernieuwde stationshuiskamer en de goede koffie daar. Na deze woorden ging hij weer verder.

Ieder zijn mening, dat mag, maar dat samen met het volle kaartje waar hij dus de vorige keer naar opzoek was, vond ik niet zo chique. De weken/maanden hierna hield ik bij hoe vaak ik hem zag fietsen en daarna voorbijlopen. Nadat mijn eigen kaartje vol streepjes stond ben ik daarmee gestopt en zoals ik al verwachtte, zijn kaart met het ene stempeltje, komt waarschijnlijk niet meer vol.

​Barista Stories, Barista Marlies april 24